Kinepolis Huizen

Ik wil mij hele slechte ervaring delen. Ik heb de bioscoopzaal verlaten. Het stonk, kapotte bank en vieze vloer. Ik heb voor 3 mensen betaald om naar de film te kijken en voor de beleving. zie de foto's en oordeel zelf. Het personeel kon niks voor mij betekenen.

Mooie zaal, prachtig verlicht. Zeer vriendelijk personeel. Door de opstelling van de stoelen heb je geen last van de mensen die voor je zitten, zij ontnemen je het zicht op het scherm niet.

Een avondje naar de film? Niet meer in mijn dorp Ik hou van Nederlandse films. De herkenbaarheid van onze taal en cultuur op het grote scherm is voor mij altijd bijzonder geweest. Maar binnenkort komt daar een einde aan, althans, voor wie in mijn dorp woont. Onze bioscoop sluit volgend jaar definitief de deuren. Een klein, knus theater, midden in de dorp, waar ik in alle rust kon genieten van een goede film. Geen rijen, geen herrie, geen gedoe. Slechts zes tot acht mensen in de zaal, en altijd plek op de beste rij. Maar blijkbaar is dat ook precies het probleem: met zoveel lege stoelen kun je geen bioscoop draaiende houden. Toch voelt het als een verlies. De prijs van een kaartje, €14, is aan de hoge kant, dat geef ik toe. En een beugelbiertje van €5 is stevig, maar eerlijk gezegd nam ik dat altijd op de koop toe. Het was een avondje uit, een momentje voor mezelf. Daar zat ik, onderuitgezakt in een comfortabele stoel, zonder iemand die mijn zicht belemmerde. Heerlijk. Maar nu is het straks over. Weg intieme zaaltjes, weg dat kleine beetje luxe op loopafstand. De keuze is straks Hilversum of Almere, en eerlijk? Dat haalt de charme er wel af. Want een avondje naar de film wordt dan ineens een hele onderneming. Parkeren, rijden, drukte. Waar ik hier nog even spontaan kon besluiten te gaan, moet ik nu plannen en hopen dat ik niet naast iemand kom te zitten die zijn telefoon niet kan wegleggen. Het is me opgevallen dat het dorp stil blijft bij dit afscheid. Geen protesten, geen oproep om deze plek te redden. Misschien komt het omdat streamingdiensten ons allemaal naar de bank hebben verbannen. Voor velen is thuis kijken inmiddels normaal geworden, maar voor mij haalt dat het echte bioscoopgevoel nooit. Dus binnenkort neem ik afscheid. Misschien ga ik nog een paar keer, als een soort eerbetoon. Een laatste film, een laatste beugelbiertje, en een laatste blik op die lege zaal. En als de lichten doven, besef ik dat ik niet alleen een plek verlies, maar ook een klein stukje van mijn dorp Huizen.

Kleedje gekoogt maar kon het niet gebruiken dus hebbe de onkosten een het kleedje als wel de gemaakt kost trug gestort gekregen een de ijs lekker opgegeten

Op de zaal, de zetels en het geluid is niets aan te merken. Het was ook niet druk, sterker nog...we waren met z'n tweeën. Maar de omgeving rondom deze bios is zo troosteloos en sfeerloos.